Είμαι και εγώ ένας από τα πολλά άτομα τα οποία έχουν κάνει αίτηση αλλάγης Ι μετά την θητεία τους. Όταν παρουσιάστηκα οι στρατιωτικοί Ιατροί με έκριναν Ι2 ένοπλο λόγω οφθαλμολογικού προβλήματος. Η ηλικία μου τότε ήταν 20 ετών και δεν μπορούσα να κάνω εγχείρηση, λόγω μη ωρίμανσης των οφθαλμών μου, καθώς έπρεπε να κλείσω τα 21 έτη. Αμέσως μετα την απόλυση μου απο τον στρατό έκανα επέμβαση LASER. Το 2003 με έκριναν ικανό οι ιατροί της Πυροσβεστικής αφού πρώτα έλεγξαν τον ιατρικό μου φάκελο και τις γνωματεύσεις των Δημόσιων Νοσοκομείων.
Πείτε μου τώρα πως κρίνομαι έκπτωτος σε ένα Σώμα που εργάζομαι για 10 συναπτά έτη;
Γιατί με άφησαν να εργάζομαι σε ένα Σώμα στο οποίο ήμουν εξ αρχής ανεπιθύμητος; Πώς είναι δυνατον να μου συμπεριφέρονται κάποιοι σαν να είμαι σκουπίδι απο την στιγμή που έχω δώσει ψυχη και σώματι για αυτο το λειτούργημα;
Θέλω να μου πείτε τι ήμουν για εσάς όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως ήμουν ένας είλωτας τον οποίο απομυζούσατε και εκμεταλευόσασταν όλο αυτο το διάστημα;
Μήπως ποτέ δεν θέλατε την ενσωμάτωση μας στο Σώμα και τώρα πάνω στην «αναμπουμπούλα» εκμεταλεύεστε τις καταστάσεις που δημιουργούνται να «χτυπήσετε» το θεσμό μας και όλα αυτά που με τόσους αγώνες έχουμε κερδίσει;
Μήπως βρήκατε συμμάχους στους κόλπους μας τους οποίους «βοηθάτε» εσκεμμένα για τα δικα σας συμφέροντα;
Νομίζετε δεν γνωρίζουμε, πλέον όλοι, ότι χτυπάτε τα αλλαγμένα Ι σκοπεύοντας όμως όλη την προκύρηξη;
Χμμμ γιατί άραγε;
Μήπως γιατί εμείς κερδίσαμε έναν τόσο μεγάλο άθλο ενάντια σε πολιτικές και ενδουπηρεσιακές σκοπιμότητες ενώ άλλοι όχι;
Τις λεπτομέρειες τις αφήνω να τις σκεπτείτε μόνοι σας!!!
Όσο για εσάς «αγαπητοί» συναδελφοι εσείς επιλέξατε την απομόνωση όχι εμείς.
Εσείς διαλέξατε να μας πολεμήσετε όχι εμείς. Εσείς θελήσατε να περάσετε τον Ρουβικώνα την ώρα πολλοί από εμάς προσπαθούσαμε να σκεπτούμε λύσεις και οργάνωση αγωνιστηκών κινητοποιήσεων για την γρηγορότερη απορρόφηση όλων των επιλαχόντων αυτού του διαγωνισμού. Κρίμα που οι περισσότεροι απο εσάς βρήκατε την «Ρώμη» μας έτοιμη και τώρα θέλετε να κατατροπώσετε αυτόυς που πάλεψαν χρόνια για την οικοδόμηση της. Μην περιμένετε όμως να την εγκαταλείψω και να φύγω σαν τον Πομποιήο τον Μέγα, για να βρώ τον «θάνατο – απόλυση» κάποια στιγμή στο μέλλον. Θα μείνω να υπερασπιστώ τα ιδανικά μου, να έχω τα ίδια εργασιακά δικαιώματα χωρίς στιγματισμό και προκαταλήψεις. Ο δικός σας κύβος έχει ριφθεί, ο δικός μου ακόμη όχι!!!!!
Ευχαριστώ
